009. O walce duchowej.

Przegrana w walce duchowej jest dziś o wiele groźniejsza niż porażka w zmaganiach z koronawirusem, bo przegranie walki duchowej prowadzi nieodzownie do przegrania wszystkich innych bitew, również tych o zdrowie i życie doczesne.

Rzekł był podczas pasterki Staś Gądecki, z zawodu biskup, a nawet arcybiskup. Nie wiem jak Ty, ale ja mam ograniczone zaufanie do ludzi, którym się wydaje, że o coś walczą, więc postanowiłem przyjrzeć się jego mundrościom.

Na początku powiem Ci, że zakładam optymistycznie, iż pod pojęciem "walki duchowej" pan Stanisław rozumie dbałość o duchowość i być może Cię zaskoczę, ale zgadzam się, że jest to bardzo ważny aspekt życia, choć najprawdopodobniej biskup mówiąc te słowa, nie zdawał sobie sprawy z tego, czym jest duchowość, więc niemal prawdziwe twierdzenie wypowiedział omyłkowo, nie wiedząc o czym mówi. NIEMAL, bo oczywiście jeśli człowiek przegra z koronawirusem, to nie żyje, więc i jego możliwości duchowe dobiegają końca.

O duchowości rozmawialiśmy ze Świechną na "Związku niesakramentalnym", pojawiły się tam również bardzo ciekawe opinie komentatorów – kliknij więc tutaj jeżeli chcesz się dowiedzieć, dlaczego jest tak ważna, sprawdź ten link. Zwłaszcza, jeżeli chcesz w tym kontekście rozpatrywać przemówienie Gądeckiego (tak, wiem że w grypserze katolickiej nazywa się je kazaniem, a jeśli opiera się o Pismo Św., homilią). Jeżeli chcesz uznać takie nazewnictwo za niegrzeczne, natychmiast odpowiem, że biskup sam się o to prosił, bo strasznie w nim zmyślał, nawet co do rzekomej zawartości Ewangelii, kliknij tu aby się przekonać. Tak manipulował swoim przemówieniem, żeby stworzyć wrażenie, iż Maryja mimo ubóstwa świadomie wybrała macierzyństwo, kochała syna, dbała o niego z miłością.

Kto wie..., może tak było, a może inaczej, Biblia nic o tym nie mówi (o ubóstwie też nie, narodziny odbyły się w stajence nie z braku kasy na nocleg, a z braku miejsc noclegowych). Chociaż może masz inne informacje? Być może potrafisz zacytować fragment Pisma mówiący o miłości w "Świętej Rodzinie". Według mojej wiedzy, "natchnieni" autorzy niemalże nie zauważali Maryi, nie mówiąc już o tym, że nie wspominali o jej uczuciach (może z wyjątkiem strachu na widok niejakiego archanioła). Ewangeliczny Jezus też nie uważał za stosowne, by o swej matce opowiadać, ani tym bardziej wychwalać, bądź okazywać jej cześć. Za to posiadając mglistą, bo mglistą, ale jednak wiedzę o pozycji społecznej kobiet w tamtych czasach, o karach jakie im groziły za najmniejsze nieposłuszeństwo wobec mężczyzn, śmiem twierdzić, że czego jak czego, ale wyboru to Maryja nie miała, chyba że między życiem a śmiercią: albo będzie pokorna, albo zginie. Dostęp do antykoncepcji, czy aborcji też raczej mikry miała, więc gadka Gądeckiego karcąca kobiety świadomie wstrzymujące swoje decyzje o macierzyństwie i dawanie za przykład Maryi jest co najmniej żenująca.

No, ale miało być bardziej duchowo. Użyję zatem empatii i Ciebie też o to poproszę. Wyobraź sobie, że jesteś kobietą imieniem Miriam, żyjesz w Galilei i około roku zero masz kilkanaście lat. W czasie onym mężczyzna może zrobić z Tobą co chce: pobić, zabić pod byle pretekstem, zgwałcić, może też poślubić. Nieślubne dziecko to wyrok śmierci, chyba że jakiś mężczyzna się zlituje i ożeni się z Tobą. Wczuj się w sytuację Miriam, użyj emocji i wiedzy na temat ówczesnych praw obowiązujących na tamtym obszarze.

Ewangelia mówi o archaniele oznajmiającym "oto poczniesz i porodzisz syna", a ja się zastanawiam, czy po zgwałceniu (np. przez rzymskiego żołnierza) historia o zapłodnieniu "na Ducha Świętego" nie ratowałaby mi życia (czyż anioł z ognistym mieczem nie może być metaforą gwałcącego żołdaka?). Potrafię sobie wyobrazić różne scenariusze takiej historii: począwszy od Józefa – poczciwca małżeństwem ratującego "zhańbioną" niewiastę od śmierci (różnie się wobec takich kobiet zachowywano, czasem je zabijano czymkolwiek od razu, czasem kamieniowano, czasem "oddalano", czyli wypędzano na pustynię), aż po Józefa – sterroryzowanego świadka gwałtu, który otrzymał rozkaz zaopiekowania się ofiarą, może nawet za opłatą. To oczywiście wyobraźnia, czyste spekulacje. W przeciwieństwie jednak do zapłodnienia "na Ducha", noszące znamiona prawdopodobieństwa.

Wiesz dlaczego o tym piszę? Czuję niepohamowaną złość, gdy jakiś ksiądz, nawet jeśli jest biskupem, czy papieżem, mówi kobietom "bądź jak Maryja", bo to oznacza "bądź całkowicie ubezwłasnowolniona, bądź nikim dla męża, bądź nikim dla syna, słuchaj mężczyzn, a jak im się zamarzy spontaniczne rżnięcie, to rzeknij "oto ja, służebnica pańska, niech mi się stanie według słowa twego".