029. Nie mów fałszywego świadectwa..., mówi Ci to coś...?

Wigilia Bożego Narodzenia 2016 r. Bartosz Horbowski wybrał się na Pasterkę na Górę Igliczną do sanktuarium Marii Śnieżnej. Na głowie ma czapkę, staje w przedsionku kościoła. W ręku trzyma komórkę, rodzice twierdzą, że ją wyciszał. Gospodyni księdza wyrywa ją chłopakowi. Organista zaczyna go szarpać. Ojciec jednego z ministrantów popychać. Proboszcz Andrzej Adamiak w jednej chwili rozdaje opłatek, w drugiej zrywa innemu chłopakowi czapkę, rzuca na ziemię. Horbowski nagrywa wydarzenie. Ksiądz rzuca się na niego z pięściami. Opłatek ląduje na ziemi – tak bieg wydarzeń opisuje "Gazeta Wyborcza".

Taka sytuacja, przygląda się jej Onet (kliknij tu, by poczytać). Oczywiście jest jeszcze wersja drugiej strony: 

Ministrant, który służył w dniu zdarzenia, stwierdził, że czapki na głowach w kościele są "profanacją". Powiedział też, że ktoś uderzył księdza w twarz. – Całe zachowanie było wymierzone przeciwko księdzu Andrzejowi, a nie nam. Ksiądz upuścił tacę, gdy został uderzony w twarz, a opłatki zostały podeptane. Ten, który uderzył księdza, wiedział, że on trzymał tacę i że ją wypuści. A to obraziło moje uczucia religijne. Potwierdził, że to ksiądz strącił oskarżonemu czapkę i wyrwał telefon z ręki.

Jeżeli przyczytałeś artykuł, to już wiesz, że sąd oczyścił podejrzanego z zarzutów, ale za to prokuratura chce kasacji wyroku. Ja zaś mam dla Ciebie taki temat do rozważenia: W kościele katolickim ugruntowane jest przekonanie, iż wafel pszenny poddany specjalnym czarodziejskim obrzędom staje się ciałem niejakiego Chrystusa i jest to największa świętość, którą należy otaczać czcią i chronić w sposób szczególny. Gdy chodziłem do kościoła jako dziecko, ministranci podtrzymywali tackę pod tym opłatkiem, by go chronić przed upadkiem na ziemię. Pomijam fakt mych osobistych przekonań mówiących, że nie ma ani jednego logicznego powodu uznawania wafla za ludzkie mięso sprzed dwóch tysięcy lat (nie wnikam, czy martwe, czy żywe), bo to da się sprawdzić analizą składu chemicznego. Przyjmę na moment perspektywę wierzącego: Skoro należy opłatek chronić, to dlaczego ksiądz z tacą wypełnioną tak cenną i chronioną zawartością w ręku narusza nietykalność cielesną jakiegoś człowieka, któremu zrywa czapkę z głowy, a na nagrywającego zdarzenie rzuca się z pięściami? Gdybym trzymając niemowlę na ręku rzucił się na kiboli robiących coś, co bym uznał za obraźliwe i w wyniku otrzymanego ciosu upuściłbym niemowlę, to czyż nie byłbym odpowiedzialny za narażenie zdrowia i życia dziecka na niebezpieczeństwo? Zwłaszcza, gdyby powód mojego ataku był taki jak w wypadku księdza, tzn. rzuciłbym się na jednego kibola z powodu czapki z napisem "Legia", a potem na drugiego, który moją napaść filmował telefonem.

Kazik - 25 lat niewinności.

Drugie pytanie do rozważań: Czyż ludzie, którzy rzucają się z pięściami na człowieka wchodzącego gdzieś w czapce, nie powinni zostać aresztowani i zmuszeni sądownie do podjęcia terapii agresji? No przecież w zdarzeniu samosądu próbowało dokonać kilka osób: gospodyni księdza, organista, wreszcie sam ksiądz, a powodem była czapka na głowie w kościelnym przedsionku (noc z 24/25 grudnia, więc na dworze jest dość chłodno, nie liczyłbym na ogrzewanie w przedsionku), parafrazując Gajosa ze słynnego skeczu: "Kultura, to jest takie coś, że po pierwsze, GDZIE Z ŁAPAMI?!".

Pytanie trzecie brzmi: Dlaczego wierni plują na swojego Boga depcząc przykazanie "nie będziesz mówił fałszywego świadectwa przeciw bliźniemu swemu"? Ministrant składa fałszywe zeznania, jakoby "ten co uderzył księdza MUSIAŁ WIDZIEĆ TACKĘ I WIEDZIEĆ, ŻE ROZSYPIĄ SIĘ OPŁATKI". Jak sądzisz, co niby ma dowodzić, że widząc księdza szarżującego z łapskami na jakiegoś człowieka, napadnięty MUSIAŁ nie tylko wiedzieć, co ma w ręku, ale i przewidzieć, że się to wszystko mu po podłodze rozpier.... rozsypie?! Od kiedy to napadnięty ma takie rzeczy wiedzieć, czy chociażby się nad nimi zastanawiać i dlaczego w ogóle ma odpowiadać za to, co rozsypał ksiądz-przestępca rzucający się na ofiarę z pięściami? Mam nadzieję, że pamiętasz historię Jezusa z Nazaretu, który podobnie jak bohater dzisiejszej notki, został fałszywie oskarżony przez duchownych, a sprawę jego prowadził zbrodniczy, czy też tchórzliwy i uległy wobec kleru prokurator.